Archikatedra we Fromborku

Budowę katedry pw. WNMP i św. Andrzeja rozpoczęto w 1329 roku. Zakończenie budowy katedry i jej konsekracja miała miejsce w 1388 roku. Katedra jest trójnawową halą o długości ok. 97 m i szerokości od 12 m w prezbiterium do 22 m w korpusie nawowym. Jej wnętrze przekryto sklepieniem gwiaździstym. Więźba drewniana, w prezbiterium z XIV w. 4 poziomy, płatwiowo-kleszczowa drewno z ok. 1320 r. Więźba korpusu z XVI w. 6 poziomów krokwiowo-płatwiowa. Wyposażenie katedry padło łupem wojennym podczas wojen szwedzkich. Z wcześniejszego wyposażenia pozostał dawny późnogotycki ołtarz główny zwany poliptykiem fromborskim. Wybitnym dziełem sztuki jest epitafium kanonika Boreschowa z 1426 roku. W katedrze znajdują się barokowe ołtarze, liczne płyty nagrobne i epitafia, a także wspaniałe organy (prospekt D. Nitrowskiego z lat 1683-1686, zdobiony przez J. Pipera z Lidzbarka Warm.). W 1735 dobudowano do katedry kaplicę Zbawiciela (Szembeka od nazwiska fundatora). Polichromię w niej wykonał M. Meyer z Lidzbarka Warm., kuta brama jest dziełem J. Schwartza z Reszla. W 1752 miało miejsce poświęcenie obecnego ołtarza głównego. W pierwszej poł. XIX w. miał miejsce remont katedry, powstały bogate polichromie. W 1867 roku zaczęto montaż witraży, wykonano polichromię na ścianach i sklepieniach. W 1948 r. zakończono naprawy po zniszczeniach II wojny światowej. W latach 80, XX wieku miał miejsce remont gospodarczy dachu. Do pokrycia użyto dachówki rozbiórkowej co najmniej 3 rodzaje.

Katedra jest miejscem kultu, ale pełni także ważne funkcje kulturalne poprzez udostępnianie do zwiedzania zabytkowego wnętrza zawierającego przeszło 180 zabytków ruchomych. Odbywają się tu także koncerty - Międzynarodowy Festiwal Muzyki Organowej (w roku 2017 odbył się po raz pięćdziesiąty) i prezentacje organowe.
Ponieważ jedną z najważniejszych postaci związanych z katedrą jest Mikołaj Kopernik, który jest tu pochowany, do bazyliki przybywają z całego świata zwiedzający, by odwiedzić grób wielkiego uczonego.

Frombork, stolica Warmii. Od 1466 r. do 1772 r. należał do Korony Polskiej. Do 1945 r. znajdowała się we Fromborku Kuria diecezji i rezydowało wiele wybitnych postaci. 40 lat M. Kopernik mieszkał tu i prowadził badania, pisał prace, w tym De revolutionibus. Tu zmarł i został pochowany w katedrze. W katedrze są także groby biskupów i kanoników warmińskich pełniących funkcje na polskim dworze królewskim, mecenasów sztuki: Ł. Watzenrode, J. Dantyszek, Tiedemann Gise, M. Kromer, Sz. Rudnicki, M. Szyszkowski, K. Szembek, A.S. Grabowski, kan. T. Treter. Przebywali tu kard. S. Hozjusz, kard. M.S. Radziejowski, bp I. Krasicki, kan. J. Sculteti (poeta), A. Sculteti (kartograf), doradcy królewscy A. Konarski, kan. J. Marquardt.
Od 1772 r. do 1945 r. w kaplicy św. Jerzego odprawiano nabożeństwa w języku polskim. Akcentowanie polskiej tradycji Fromborka i Warmii nabrało szczególnego znaczenia po 1945 r. Pomagało, po okresie niemieckiego zaboru, ponownie budować świadomość polskiej tożsamości tego regionu oraz jego historyczną przynależność do Rzeczypospolitej.